Doktor Vladimir Glavaš rođen je u bogatoj građanskoj porodici 1834. godine. Iako je u Pragu završio prava 1862. godine, nikada se nije bavio advokaturom. Ceneći iznad svega moralnost i humanost, smatrao je da pravo ne znači isključivo i pravdu. Ovaj plemenit čovek posvetio se ekonomiji i zemljoradnji na svom velikom imanju. Bogate njive i veliki prihodi, omogućili su mu lagodan život. Hraneći svoju dušu naukom, lepotom i istinskom verom, podjednako je poštovao ljude svih veroispovesti.

U tadašnjem Novom Bečeju, pored pravoslavne i katoličke crkve postojala je i sinagoga a sve te verske objekte je posećivao uz duboko poštovanje i naklonost tadašnjeg sveštenstva. Dokaz je njegovo zaveštanje kojim nakon svoje smrti kuću ostavlja pravoslavnoj crkvi a svu ušteđevinu katoličkoj. Bio je počasni član Matice Srpske i veliki donator ove najveće institucije Srba u tadašnjoj Austrougarskoj. Doktor Vladimir Glavaš bio je osobenjak, nije primao posete niti se ikada ženio.Ipak, retki prijatelji kojima je ostao veran i drugovao sa njima su: Jovan Jovanović Zmaj, Svetozar Miletić, Đura Jakšić, slikari Aleksići i drugi znameniti Srbi tog vremena.

Kuća sadašnjeg muzeja je sagrađena 1830. godine a po želji doktora Glavaša, na stogodišnjicu njegove smrti 16. Februara 2009. godine, na ovom mestu je otvoren prvi novobečejski muzej. U periodu od 2007. do 2009. godine obavljeni su značajni konzervatorsko – restauratorski radovi i sama kuća kao i pomoćne prostorije pretvorene su u muzej. Velika ajnfort kapija vodi u prostrano dvorište sa kućom i pomoćnim prostorijama gde su nekada živele sluge i radnici sa njegovog imanja. One su sada popunjene dragocenim zbirkama fotografija, knjiga, starih poljoprivrednih mašina, eksponatima starih zanata i kompletnom berbernicom koja datira upravo iz tog perioda. Posebnost ovom ambijentu daje vinski podrum u sklopu stambenog objekta. Ovaj podrum je bio i ostao pravo mesto za opuštanje i uživanje, a moglo se bogme uživati i u vinu i u dobrom pivu.

Kuća doktora Vladimira Glavaša sastoji se iz nekoliko skladno uređenih prostorija. Predvorje, mala soba u bidermajer stilu okićena litografijama porodice Glavaš , sveštenih lica kao i poznatih Vranjevčana onog doba. Spavaća soba u alt dojč stilu, sa spavaćim krevetima, perinama i ćilimima kao i čuvenim šminker stolom.

Salon ili primaća soba ukrašena je autentičnim molerajem sa 40 boja i stilskom garniturom bidermajer. Salon krase brojni eksponati koje su darovali naši sugrađani pa se tako možemo pohvaliti klavirom, sekreterom kao i potretom dr. Vladimira Glavaša koji je uradio naš novobečejski umetnik Milorad Josimović.

Novobečejci su posebno ponosni što je njihov sugrađanin bio i proslavljeni kompozitor Josif Marinković. S obzirom da njegova rodna kuća koja se nalazila preko puta muzeja, nije očuvana, muzej je jednu sobu posebno posvetio ovom velikom kompozitoru. U njoj i se pored raskošnog nameštaja, nalaze uramljeni požuteli listovi sa notama dela Josifa Marinkovića, album sa porodičnim fotografijama kao i fotografijama horova kojima je dirigovao.

Pozivnice za bal iz 1910. godine, sa naglašenim kodeksom odevanja za gospodu i gospođe, sačuvane su od zaborava. Kao posebnost u ovoj sobi nalazi se harmonijum, instrument sličan malim orguljama.

Autentične svešteničke odore, darovi sveštenika i crkvenih velikodostojnika, fotografije poznatih i manje poznatih vranjevčana ondašnjeg doba i na kraju tipična kuhinja okićena posuđem, činijama, cimentama, loncima, avanima…I zvono gospodara kojim najavljuje ručak a koje se i sada može čuti ako dovoljno dugo slušate tišinu ove kuće. Neizostavni špaiz koji je sa dvorišne strane povezan sa kuhinjom, predstavljala pravu malu riznicu gastro ponude ovog kraja pa se tako na policama mogu pronaći kompoti, pekmezi, slatko od voća a sve po receptima naših baka.

Zavičajni muzej "Glavaševa kuća" nalazi se u srcu Vranjeva, starog dela naseljenog mesta Novog Bečeja i u kući muzeja osim izloženih eskopanta nalazi se i Zavičajni klub Vranjevčana i Novobečejaca.