Bogdan Karačonji je 1781. godine od bečkog dvora kupio veleposed Beodru (danas deo Novog Miloševa) za 105.000 forinti.

Već 1805. godine Beodra dobija status varošice i kreću intenzivni građevinski radovi. Tokom XIX veka na veleposedu niče preko 50 objekata, među kojima se ističu dva velelepna klasicistička dvorca (stariji sagrađen 1841. godine je sačuvan do danas), mauzolejna crkva sagrađena 1841. godine, veliki žitni magacin sa ekonomskim objektima iz 1834. godine.

Među ekonomskim objektima se ističe „Kotarka” – zgrada za čuvanje kukuruza, koja je posle delimične prenamene krajem XIX veka, zadržala autentični izgled. Klasicistički elementi i mnoštvo dorskih stubova, potpuno prate stilska obeležja kompleksa i čine objekat jedinstvenim.

Realizacija ideje o pretvaranju objekta „Kotarka“ u Zavičajni muzej, započeta je 1994. godine, izradom potrebne tehničke dokumentacije. Od tada otpočinje i intenzivno prikupljanje eksponata za buduću zavičajnu zbirku, koja trenutno broji preko 4.500 eksponata.

Radovi na samoj rekonstrukciji objekta započeti su 2001. godine i teku u kontinuitetu do danas. Krajem 2006. godine završeno je uređenje dela objekta u kome se nalaze tri izložbene sale, sanitarni čvor i kancelarija – depo.

U prvoj sali predstavljen je istorijat urbanističkog i graditeljskog razvoja Novog Miloševa, grofovske porodice Karačonji, tri crkvene parohije (dve parohije srpske pravoslavne crkve i jedne rimokatoličke), trgovine, zanatstva i dečiji kutak, kao i eksponati vezani za vatrogasno društvo koje je osnovano 1889. godine.

Poseban deo je posvećen dvema replikama: građanskoj devojačkoj balskoj haljini i uniformi sluge Andora Karačonjija.Toj celini pripadaju i dokumenta koja se odnose na život i delo dvojice najpoznatijih Miloševčana: dr.Đorđa Joanovića (1871-1932), jednog od osnivača medicinskog fakulteta u Beogradu i Teodora Pavlovića (1804-1854), novinara i obnovitelja Matice srpske.

Druga prostorija posvećena je prezentaciji tekstilnih rukotvorina i pokućstva. Ćilimi (period XIX-XX vek) od "jednog" i "dva lica", sa geometrijskim i floralnim motivima peškiri, delovi tradicionalne nošnje, zlatovez, delovi devojačke spreme – štafira, razboj, preslice, stupe za kudelju, motovila za pamuk, pribor za vez i "trukovanje", kuhinjski pribor i drugo, čine zaokruženu tematsku celinu.

Treća prostorija prikazuje gostinsku – prednju sobu sa krevetom, klupom, stolom i stolicama, ormanom i dolovom, krparama i ćilimima kao i drugim zanimljivim detaljima koje upotpunjavaju i dočaravaju život „gazdačke“ porodice s kraja XIX veka. U sobi se nalazi i slavska ikona između dva prozora, uramljene porodične fotografije i sat na lance.

Drugi deo „Kotarke“ sa autentičnom drvenom konstrukcijom rekonstruisan je 2011. godine i u celini je posvećen poljoprivredi. Drvena „dugačka“ kola, posuđe, letnja kuhinja sa svim predmetima za spremanje hrane, saonice, kao i sitan poljoprivredni alat je smešten u središnjem delu objekta. Poljoprivredne mašine i alatke – kolica, trijeri za žito, kantar, plugovi, burad za vino, mašina za zaprašivanje žita, sanduk za brašno, pogrebna kola… te brojne fotografije dočaravaju razvoj poljoprivrede tokom XIX i XX